Ik heb een foto geplaatst van 50 jaar geleden. Hier is mijn moeder 40 jaar en mijn vader 34 jaar. Een jaar later werd ik geboren. Jammer genoeg 6 jaar later is mijn vader gestorven. Mijn moeder wordt dit jaar 90, maar ik moet tegen iedereen zeggen dat ze maar 80 wordt. ;-) dus ssssst!
Het was een goed weekend. Ik was vorige week met moeder naar kledingwinkels geweest (2) om nieuwe rokken en bloesjes te kopen. Ze wilde fier in het nieuw naar het nieuwjaarsfeestje met haar familie gaan (broers en zussen, schoonbroers, schoonzussen).
Zaterdagavond straalde ze omdat ze zich mooi voelde. ik had haar haar ook mooi geföhnd. Is toch heerlijk om te zien dat ze zich nog mooi voelt dan....
Alleen is het soms nog aanpassen, omdat ze zich vragen stelt bij de dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn. Terwijl ik in bad ging , was zij naar het groot toilet moeten gaan. Ze wilde het toilet niet doorspoelen, uit schrik dat ik koud water zou hebben. Was wel lief van haar. Maar ik heb haar erop attent gemaakt dat het hygiënischer is om dadelijk door te spoelen, dat dit écht géén verschil maakt.
Bovendien krijg ik telkens, zoals een klein kind dit zou zeggen, te horen als ze "kaka" heeft gedaan. Voor mij teveel info..ik hoef niet te weten wanneer ze naar het groot toilet is geweest. Maar zij is blij als ze kunnen gaan is en wil dat dan delen met mij
Ze is mijn moeder, binnenkort 82 jaar....Ik wil haar als een volwassen vrouw behandelen, maar moet toch in mijn achterhoofd houden dat ze meer en meer de mentaliteit krijgt van een kind....Die contradictie is soms nog moeilijk te vatten....vandaar dat ik soms nog niet op de juiste manier reageer , het er moeilijk mee heb.....Maar ik tracht mijn best te doen....het is een aanpassing...Ik tracht het haar uit te leggen, maar even later is ze het toch alweer vergeten....
Maar ze is zo lief, je kan het haar niet kwalijk nemen....Ik ben blij dat we haar nog bij ons hebben....Hopelijk mag het nog voor lang zijn....
Dank jullie wel voor jullie hartjes xxx
Ik krijg toch al een beetje meer hoop. Op het eind van vorig jaar, met al dat gedoe van Kerst en Nieuw, voelde ik me depressief worden en zag het niet zo goed meer zitten, maar nu zie ik het al beter zitten. Allee, nooit de moed opgeven! :-)
Verrassing! We hebben eindelijk erkenning voor hulpbehoevende ontvangen. Ik hoop op toch een beetje hulp van poetshulp te krijgen. Jammer genoeg staat onze kelder onder water en dit zal ook een flinke duit kosten, maar we kunnen niet anders omdat het voor onze "gezondheid" niet goed is. Vocht die omhoog stijgt en kan schimmelvorming ontstaan. Voor mijn mama zou een longontsteking nefast zijn.
Getrouwd voor goede en minder goede dagen.(kan ook ziek zijn,en zou ook graag door geliefde geholpen worden)
OEF ! Alles terug normaal. De dagen zijn weer heel gewoon en weer rustiger.
De feestdagen waren heel fijn met Kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.
Wij hopen dat Jullie allemaal ook fijne feesten hebben gehad en ook een
beetje onze en Uwe zorgen hebben kunnen vergeten !
Een WARM HARTJE voor Jullie allemaal!
André V en echtgenote Johanna !
Mijn man is reeds 38 verlamd door een ziekte, al die tijd zorg ik voor hem. Vroeger samen met de schoonouders maar door ouderdom kunnen die niet zoveel meer helpen. Ik zorg voor hem uit liefde. Want samen zijn we sterk. het grootste probleem is om aangepaste hulp te vinden.
ik wil het beste voor mijn ouders, en hoop daaraan op die manier te kunnen meewerken....
Mijn echtgenote is na 2 hersenoperaties en evenveel hersentromboses gedeeltelijk verlamd , incontinent en ze is diabetespatiënt .
De laatste weken is moeder erg verdrietig. De tranen rollen dan over haar wangen. Ze is ontroostbaar.
