Ik help mijn bejaarde ouders al jarenlang, ik vind dat maar normaal. Ik breng hen overal naar toe, doe hun administratie, help in het huishouden, enz.
Onlangs wees iemand mij er op dat ik dan een mantelzorger ben, hier had ik zelf geen erg in...
Ik woon in dezelfde gemeente als mijn ouders. Beiden zijn 84 jaar en rijden geen auto meer. Mij vader heeft problemen met rug en knieën en loopt hierdoor met 2 krukken; mijn moeder begint lichtjes te dementeren.
Dagelijks ga ik bij hen langs, ik doe hun boodschappen, breng hen naar alle afspraken en hen help in het huishouden.
Mijn zoon heeft de diagnose autisme sinds hij 2.5 jaar was nu wordt Alexander 12 jaar . Mijn zoon moet dagelijks verzorgd worden . Hij is incontinent met andere woorden overdag en nacht draagt Alexander pampers . Met alles hulp eigenlijk .
Omdat ik ondanks alle problemen nog steeds heel veel van hem houd!
Mijn vader wordt dit jaar 80. Hij woont bij mij in en heeft al hulp nodig in zijn huishouding
de persoon heeft geen of weinig familie, een dochter in Amerika. mijn beroep was oppas dienst dan heb je wel direkt oog voor eenzame mensen. bij een begravenis van haar partner 2 jaar geleden weinig contacten in het algemeen .
In 1995 heeft mijn man (toen 50 jaar) een CVA gekregen met linkszijdige verlamming. Hij is nooit meer kunnen gaan werken en ik natuurlijk ook niet daar hij mij steeds nodig heeft. 5 jaar geleden heeft hij ook nog darmkanker gekregen en na de operatie heeft hij een blijvende stoma die ik ook moet verzorgen.
Mijn moeder heeft uitgezaaide kanker het zit ook in haar botten daarom is bewegen moeilijk en pijnlijk
Mijn moeder kan niet meer alleen wonen. Omdat zij een tehuis niet zag zitten, hebben we haar in huis genomen.
