Mijn moeder is nooit meer hetzelfde geworden na een psychose een aantal jaren geleden.
Het valt haar zwaar om bepaalde zaken weer op te pikken.
Sociaal contact is moeilijk, ze heeft bepaalde angsten waardoor ze niet het openbaar vervoer durft nemen, heeft hulp nodig met veel zaken. (Mama kan niet lezen of schrijven)
Lieve allen, af en toe plaatste ik een update over hoe het met ons ging. De laatste dateert van februari van dit jaar. Sindsdien ging het snel achteruit met Jonah. Na het stopzetten van de chemo nam de kanker snel toe. De pijnmedicatie werd opgedreven en door de groei van de tumors kwam er druk op de zenuwen van de stembanden en verloor ze haar stem. Onze laatste maanden samen waren sereen, rustig, wetend dat we naar het einde gingen. Het was ons verlangen dat Jonah zolang mogelijk thuis kon blijven maar in juni lukte het allemaal niet meer. Op 21 juni is ze opgenomen op de palliatieve eenheid in Beveren waar ze heel veel zorg en warmte heeft gekregen. Op 1 juli is ze gestorven, bevrijd van alle pijn en zorgen en ongemak. Intussen zijn we meer dan drie maanden verder en word ik elke dag opnieuw geconfronteerd met het gemis, de pijn en het verdriet. Het is intens zwaar om hier mee te leren leven. Om de steun die ik de voorbije jaren van jullie af en toe mocht ervaren heel veel dank! Ik wens jullie allen veel sterkte en dat er altijd iemand mag zijn bij wie je troost en warmte mag voelen. Iris
Mijn moeder is 2 jaar geleden gestorven. Mijn vader had haar 3 jaar zeer intens verzorgd, maar hij is ook 95+
Nu wil ik voor hem ook er zijn!
Mama woont in een assistentiewoning en ik zorg voor haar : boodschappen, opvang in W-E, doktersbezoeken, administratie....
Haar eten tijdens de week wordt aan huis gebracht
Mijn mama is 90 jaar
Mijn dochter (33 jaar) gaat naar een dagcentrum. Dat bevalt haar best. Maar ze verkiest bij mij te blijven wonen.
Ze heeft een aangeboren aandoening (downsyndroom).
mijn echtgenoot heeft diabetis, ziekte van meniere, sarcoidose en heel slechte nierfunctie
