Ik zorgde al voor mijn moeder en 9 jaar geleden werd mijn man ziek en ik nam ook deze verzorgende taak op mij.Ondertussen is ook onze dochter ziek geworden en kwam er een derde persoon bij om voor te zorgen.Ik ben momenteel mantelzorger voor 3 personen die mij nauw aan het hart liggen en dit is meer dan een full-time job .
Mijn moeder wordt nu ook onderzocht op de ziekte van Parkinson, ik heb al wat opgezocht en de symptomen komen overeen met haar klachten. Spannend
Vandaag is mijn moeder in het ziekenhuis opgenomen met een lichte beroerte, woordvindingsmoeilijkheden, soms verward en angstig
Omdat mijn moeder heel ongelukkig is in het rusthuis en mentaal nog heel goed is.
Ik zorg sedert 2007. Eerst voor mijn vader, die is ondertussen overleden. Toen zijn de problemen met mijn moeder begonnen. Gelukkig woont mijn moeder zeer dicht bij mij. Ik doe , medicatie, eten, wassen, strijken, haar douchen, met haar buiten gaan omdat ik dit belangrijk vind, haar te slapen leggen, in feite probeer ik haar zo goed mogelijk een normaal leven te laten leiden. Poetsdienst komt 1 X om de 14 dagen en verpleging, komt haar aan kleden in de morgend. Mijn broer woont nu sedert 2 jaar bij haar in omdat hij geen woonst meer had. Dus ook zijn was en strijk en zijn warme eten daar zorg ik voor. Ach het zou gemakkelijker zijn indien ik van hem enige hulp zou krijgen, maar hij doet ronduit niets. Hij vindt het mijn keus om zo voor ons moeder te zorgen. Maar intussen profiteert hij wel mee. Als ik vraag om een beurtrol in het weekend in te schakelen, daar wil hij niets van weten. Hij werkt niet. Mijn partner heeft het hier ontzettend moeilijk mee vooral het feit dat wij geen eigen leven meer leiden en constant met de zorg bezig ben.Maar vooral mijn broer die mij in niets wil ontlasten maakt hem enorm kwaad en gefrustreerd. Ik ben ook hierdoor erg gefrustreerd. We gaan al vele jaren niet meer met vakantie, ik durf niet, ik kan het niet lossen. Kortverblijf durf ik niet omdat ik mijn moeder ken en ze er waarschijnlijker slechter zal uitkomen. Moeilijk maar ben echt moe, zowel fysiek als mentaal. Mijn partner en ik werken nog beide. Familiehulp ok maar als daar een volwassen man zit dan vind ik het niet zo evident.
Mijn moeder is 78 jaar en hulpbehoevend, ik zorg voor haar omdat ik haar graag zie en omdat ze ook voor mij heel veel gedaan heeft. Ik verzorg haar liever thuis zo lang ik het aankan omdat mijn moeder dan in haar vertrouwde omgeving kan blijven. Er is ook ondersteuning van familiehulp en poetshulp waar we heel tevreden van zijn.
Mijn dochter heeft een zeer zware mentale en motorische beperking en is volledig afhankelijk van anderen voor verzorging en voeding. Ze is ook volledig incontinent en kan niet spreken
