Ik zorg voor mijn man die chronisch ziek is. Ongeveer 10j. Heb 3 tieners. Vrienden bleven weg na enkele maanden, wegens tijdsgebrek en niet weten hoe omgaan met deze situatie. Zijn moeder overleed 5j geleden en vader kijkt niet meer naar hem om. Ik mis vaak en babbel of knuffel van een goede vriendin al doe ik dit met liefde.
Gisteren was een moeilijk dag.Het is nu duidelijk dat er geen medische opties meer zijn om mijn mama meer comfort te geven. Ze ziet enorm af, en dat weegt emotioneel door. We gaan richting vraag: hoe lang wil/kan ze dit nog volhouden.
Een RVT is geen optie voor mama. Zij heeft steeds gezegd dat ze daar niet naar toe wou. Daarnaast is ze een supermama geweest die altijd voor haar kinderen klaarstond. Het is dan een kleintje om nu voor haar klaar te staan.
Na het overlijden van mijn moeder (2017) is mijn vader bij ons komen wonen. Hij is nu 88 jaar en hij heeft meer en meer hulp nodig. Ik zorg voor alles voor hem (boodschappen doen, eten maken, hem wassen, door zijn incontinentieprobleem hem verschonen.....)
Hij krijgt het nu moeilijk met dag en uur...Dus hij heeft veel zorg nodig!
Mijn moeder heeft heel wat gezondheidsproblemen waardoor zij hulp nodig heeft.
We delen al 40 jaar alles samen, vreugde en leed , alhoewel het laatste jaar enkel leed :-(
Wij zijn met 5. 4 zussen en 1 broer. Samen zorgen we voor ons mam ondersteund door verpleging en thuiszorg.
Het gaat met ups en downs maar we doen da goed ❤️❤️
