Mijn partner is reeds 2 maal opgenomen met een zware depressie . Ik heb mij nooit kunnen voorstellen wat een zware depressie met een mens kan doen . Zij was TOTAAL onbekwaam om te stappen , eten , nadenken .
Medicijn slaagt niet aan. Dus alles is stopgezet. Mama is nu palliatief. Ze geven haar nog maximum 3 maanden. Ik heb nu palliatief verlof genomen om er zoveel mogelijk te zijn voor haar.
Moeder kampt met geheugenproblemen en wenst zo lang mogelijk in haar eigen omgeving te blijven.
Mijn Vrouw heeft al meer dan 15 jaar een langzaam progressieve vorm van MS die buiten de mentale problemen vooral gepaard gaat met vermoeidheid, onzeker stappen (makkelijk vallen) en zenuwpijn (laatste tijd minder). Begin dit jaar is daar ook kanker bijgekomen. Ze werd behandeld met chemo en heeft een operatie ondergaan.
Zij heeft dikke darm kanker met beginnende uitzaaingen naar haar buik zij heeft constant pijn in haar buik daarom moet zij chemo krijgen en moet ik haar helpen om haar leven nog dragelijk te maken
De kerstboom staat en mijn gemoed ligt neer.
Daar is dat foute eindjaar weer.
Partner is parkinsonpatient sinds 2005. Is in de loop van de tijd steed meer hulpbehoevend geworden. Nu is mijn partner nagenoeg immobiel.
