desondanks het verleden , zie en hou ik nog enorm van haar en verder heeft ze niemand in belgie die de taak op zou nemen , ook voor de 3 kinderen die we samen hebben .
24/7 voor iemand zorgen is intensief, maar in ons geval was er door de wachtlijsten geen andere keuzemogelijkheid. Als mantelzorger ben ik er wel van overtuigd dat mensen met specifieke zorgnoden bij voorkeur verblijven in hun vertrouwde omgeving, liefst in samenwerking met een 'natuurlijk' én een professioneel netwerk.
Omdat de grootste wens van mama altijd is geweest om altijd thuis te kunnen wonen... We willen haar dus zolang mogelijk in haar vertrouwde, geliefde plek laten verblijven.
Ik wens mijn echtgenote bij ons thuis te houden
Ik ben op het moment gekomen dat ik op ben. Mijn hoofd zegt kies voor jezelf maar mijn hart lijkt het niet eens. Ik zie hem zo graag en hij mij ook. Op goeie momenten lukt dit goed, maar tijdens zijn blokkades kan hij heel gemeen en hard zijn tegen mij en ook al vergeef ik hel wel omdat hij zichzelf niet is, toch voelt het alsof ik telkens een stukje van mezelf verlies. Ik ben tot het besef gekomen dat ik heel veel laat voor hem en m'n leven schik naar wat mogelijk is qua prikkelarme activiteiten samen. Dit roept ook vragen en onbegrip op bij mijn familie. Help! Wat moet ik toch doen?
Hij heeft niets of niemand zonder mij en heb schrik dat hij in een diepe put zal vallen of erger als we zls vrienden verder gaan...
