Mijn echtgenoot kreeg longontsteking . Hij is 86 . Ligt reeds 2jaar en 3 maanden altijd in bed en is thuis . De benen zijn verlamd . Krijgt 4 keer per dag thuiszorg door thuisverpleging . Ik zorg voor hem omdat hij een goede echtgenoot en vriend was en is. Soms wel wat in de war nu . Soms wordt het moeilijk voor mij. Ik hen moe
Ik ben de mama, wie kan het beter dan ikzelf ? Maar na 48 jaar wordt het nu toch soms een beetje lastig.
7 november 5 dagen voor zijn 73 ste verjaardag is Walter van ons heengegaan.
Hij heeft nu de eeuwige rust gevonden.
Het ga je goed mijn liefste. Kusjes Sonia
Omdat het mijn vader is en hij toch ook lang voor mij gezorgd heeft, zodat ik niets te kort ben gekomen. Nu is het mijn beurt om iets terug te doen. Ook al is dit niet makkelijk voor beide partijen.
Is mijn echtgenote die borstanker heeft en chemo moet volgen. Hierdoor is zij niet (meer) in staat de normale huishoudelijke taken te vervullen (koken, afwassen, strijken, kuisen, boodschappen doen) wegens continue vermoeidheid en pijn.
Omdat hij m'n zoon is, dit is toch logisch ?
M'n zoon heeft een psychische problematiek, oa ASS, zwakbegaafdheid & ADD, zorg ook voor m'n beide ouders die een psychische problematiek hebben.
Zit er van kleinsaf in zorgen voor, dat word een automatisme waarbij je het niet afvraagt waarom, ik doe het gewoon...
Simpel, het is mijn vrouw al 55j. daar moet ik toch geen tekening bij maken.
Sinds vorig jaar is er leukemie vastgesteld bij mijn mama. Alles is goed gegaan. Chemo, beenmergtransplantatie in januari. Tot in juli er afstoting van het beenmerg werd vastgesteld. Nu zijn ze nog 1 medicijn aan het proberen in combinatie met 2 kuren chemo. Als dit niet aanslaagt dan stopt alles. Dus sinds vorig jaar zorg ik voor mama.
Omdat het mijn ouders zijn en ik een goede band heb met hen. Omdat ik als verpleegkundige in een WZC voor bewoners zorg met wie ik geen familieband heb en zelf de luxe heb om nog beide ouders te hebben die, mits de nodige ondersteuning, nog samen zelfstandig thuis kunnen wonen.
We zoeken al jaren naar een gepaste dagopvang in de onmiddellijke omgeving, maar voorlopig zonder resultaat...
