Onze dochter van 20 kampt met een eetstoornis die gegroeid is uit een persoonlijkheidsstoornis. Hoewel ze nu al een tijdje in Azië woont, word ik dag en nacht geacht voor haar paraat te staan vooral met raad en een luisterend oor. Ik trok dit jaar al 3x naar daar om haar te ondersteunen in haar gevecht.
Omdat het mijn vader is die niemand anders heeft dan zijn dochter.
50 jaar geleden beloofden wij elkaar trouw.....zodus
Het is mijn vrouw en we deelden alles samen en nu nog in zoverre het mogelijk is
Reeds een 5-tal jaar verzorg ik de ouderdomsproblemen van mijn tante die 90 jaar is .2 keer per week ga ik bij haar ( nog steeds alleenwonend ) en prepareer ik haar medicatie , herstel probleempjes in huis , doe boodschappen , bekijk en beheer de post , doe haar geldzaken en zorg voor centen in huis . Heb haar ingeschreven voor een "pas"
Hij is mijn partner,wederhelft,geliefde zodoende gaat al mijn zorg naar hem
En daarna help ik mijn beste vriendin die ook chronise ziek is en aan jong dimentie lijdt en deze man is hulpeloos
mijn moeder is 86 en kan zelfs niet meer van de trap af, ze wil ook niet worden opgenomen, ik zorg natuurlijk dat alles in orde is, boodschappen, huishouden, verzorging enz enz , naast mijn fulltime job , ik hou dan ook nog eens mijn kleinkindje bij op zaterdag en omdat ik flexuren heb ook nog een dag in de week, druk dus
