Samen met m'n echtgenote dragen we alle zorg op voor onze inwonende dochter .
Mijn ouders hebben mij jarenlang opgevoed, mij ook financieel geholpen toen ik het moeilijk had, na de scheiding met mijn ex, kon ik daar ook terecht.
Dus vind ik het niet meer als normaal dat ik men ouders ook help nu zij alle steun kunnen gebruiken. Niet enkel men vader maar ook men moeder die onlangs een operatie heeft ondergaan.
Mijn man had op 15 juni 1994 een verkeersongeval met de fiets,met als gevolg 7 weken coma een zeer zwaar hersenletsel - 2 jaar revalidatie te Pellenberg;maar rolstoel gebonden en volledig afhankelijk ,nu 25 jaar geleden! toch naar huis na verbouwing,12 jaar thuis verzorgd! Nu 11 jaar in Den Olm,op 15 juli zijn we 50 jaar getrouwd!
In december 2015 heeft mijn echtgenoot de diagnose gekregen van de Ziekte van Parkinson. Nu is er ook nog dementie bijgekomen. Zolang ik kan zal ik zeker voor hem zorgen.
Mijn partner heeft enorme rugproblemen en kan zo goed als niet meer lopen (beperkt met hulp van een rollator) Tevens heeft zij ook astma. Zij is volledige op mij aangewezen om haar te verplaatsen met een rolwagen. Sociaal contact valt weg en vrienden blijven weg want je bent niet meer interessant.
Ik zorg voor beide ouders (allebei boven de 80) en mijn oom (76). Omdat ik de enige ben die in de buurt woon. Omdat ik dit wil. Omdat ik dit moet. Omdat ik dit kan. Daarom zorg ik voor hen.