Na overlijden van mijn partner en de partner van mijn zus zijn we samen gaan wonen in een gelijkvloer appartement dat ik gekocht heb met tuin.
Mijn zus heeft Parkinson en Lewy Body dementie. Voorlopig redden we het nog met 's morgens thuis verpleging en een kuisvrouw elke veertien dagen. Wat ik persoonlijk wat weinig vind.
Mijn oom heeft onlangs zijn vrouw verloren.
Hij was in de tussen zijn weg kwijt en hebben hiervoor de dokter aangesproken.
Hij is opgenomen geweest in het ziekenhuis voor te kijken naar zijn urine water of er geen ontstekingen waren en daarna naar in de ouderen geriatrie
Hij mag niet meer alleen wonen --> bejaardentehuis of bij familie
Als kind zorg je voor je ouders. Gezien zijn leeftijd heeft hij zorg en ondersteuning nodig.
Ze moet op een korte tijd zoveel verwerken (ze is 84 jr) en in het verleden ook al veel verdriet, dat ze recentelijk volledig is ingestort en afgevoerd met de MUG naar het ziekenhuis. Ze is terug herstellende, maar heeft meer zorg nodig, ze is zeer emotioneel (verlangt naar rust) geestelijk nog zeer verward en erg vergeetachtig.
Ze is recent weduwe geworden en vertoont tekenen van beginnende dementie
Ze is ook afhankelijk van derden voor verdere verplaatsingen zoals naar winkel en dokter ...
Als enige zoon zorg ik voor mijn hoogbejaarde ouders. Mijn moeder, 81 jaar, is zeer slechtziend, mijn vader 85 jaar is doof en herstellende van een longtumor.
Zij wonen nog steeds zelfstandig maar kunnen hun administratie noch hun boodschappen zelf nog doen.
Omdat ik het mijn plicht vind als kind voor mijn zorgbehoevende moeder te zorgen
Mijn ex-partner is al een hele tijd opgenomen met psychische klachten. We hebben samen een tweeling van bijna 17. Ik probeer zoveel mogelijk voor haar te zorgen.
Het is de evidentie zelf dat je er alles aan doet om je alleenstaande vader te helpen met taken die voor hem te moeilijk of onmogelijk zijn geworden. Dit is bevorderlijk voor zijn welzijn en comfort.
