Vandag Zondag,
Bezoek aan het vrouwtje in het ziekenhuis en hopen dat 8 mei ons goed resultaat
opleverd.Nu wij hebben veel hoop en dan zou het eventueel nog een 3 tak weken zijn eer zij mag naar huis komen. Duim maar voor ons
Beste Zondag groeten aan allemaal en hou er zeker de moed in.
André V
Toen mijn partner de CVA deed was ze nog maar 45 jaar en sinds die bewuste dag van 17 oktober 1994 voelde ik aan dat ik haar zou verzorgen wat er ook gebeurde. Dat lukt aardig goed, wel met soms moeilijke momenten, maar die worden dan weer overwonnen.
Vanochtend zijn Y. en P. vertrokken naar hun buitenverblijf in het zuiden. Vier weken blijven ze daar. Dat betekent weer extra organiseren. Want Y. en P. zijn zo vriendelijk om moeder elke zondag mee naar de eucharistieviering in het dorp te nemen en daarna terug te brengen. Nu zullen we dat een aantal weken zelf moeten opnemen. Niet alleen het vervoer van en naar de kerk, maar moeder heeft tijdens de eucharistie ook wat toezicht nodig. We zien wel ...
Wat last van artrose en tenniselleboog. Gelukkig geen hinder bij het fietsen. De reis naar Verbania (Lago Maggiore) komt dichterbij. We kijken er naar uit. Het blijft spannend (het zou eigenlijk ontspannend moeten zijn) in afwachting hoe deze trip zal verlopen, maar we wagen het er toch weer op en mijn vrouwke is ok, dus het zal wel meevallen.
Leven van dag tot dag en pakken wat zich aandient....Carpe diem (ondanks alles)!!
Ongelooflijk, maar na een zware operatie in december, is mijn moeder er traagjes weer bovenop gekropen. Aan de ene kant moet ik toch wel erkennen hoe sterk ze is! Aan de andere kant zou er in juli weer een operatie geplant worden. Gaat ze het opnieuw halen, gaat de operatie blijven meeslaan? Weer onzekerheden en angst voor de nabije toekomst. Terzelfdertijd ben ik 3 maanden ook niet goed geweest, maar nu, met andere medicatie gaat het ook stilletjes aan beter.
Dag vrienden!
Slechte week achter de rug, met slecht nieuws uit de kliniek. De echte revalidatie kan
slechts starten op 8 mei als de foto's een bevredigend resultaat geven. Nog enkele weken
eenzaamheid erbij, en op 83 jarige leeftijd wel zwaar. Maar wij gaan er voor!
Beste groeten aan U allen Lieve vrienden.
Weer een zware zondag achter de rug. Mijn moeder blijft steeds langer bij ons op zondag. Ik denk dat ze het opzettelijk doet. Ze klaagt steeds en zegt : ik heb niemand meer. ENKEL jullie (mijn zus en ik). En dat is haar niet veel waard. Onze verjaardagen (laatst die van mijn man en schoonzoon) vergeet ze zogezegd. Ze ziet de kaarten staan maar doet alsof ze die niet ziet. Nochtans sturen we haar allemaal een kaart voor haar verjaardag. Ze krijgt cadeaus en bloemen van ons en onze kinderen. Maar als het aan ons is : niets. Ik bezoek haar om de 2 dagen. Laatst moest ik mij neerzitten en wachten....tot ze haar krant had gelezen. Ik kan niet meer, mijn zus en ik worden er ziek van. We zijn radeloos aan het worden! Dat kan niet meer!
Dag MA-ZO vrienden
Revalidatie van Johanna gaat vooruit !Ze kan al een klein beetje alleen rechtstaan.
Het zal misschien nog beter meevallen dan eerst gedacht.
Wij houden nu meer dan ooit de moed er in!
Het beste voor U ook Lieve MA-ZO ers
André V.!
