6 december, sinterklaas! Ook al is Bram 24, zijn glimlach en fonkelende ogen bij het opendoen van zijn cadeautjes van de sint is en blijft zooooo zalig!! Nu uitkijken voor de kerstman ;-)
Omdat het mijn echtgenoot is én vooral uit liefde zodat we samen deze moeilijke
tijden kunnen beleven met ups en downs. We hebben al vele waters door zwommen
(het is nl.voor de tweede keer dat mijn man longkanker heeft...) Momenteel zijn er eigenlijk maar twee woorden héél belangrijk voor ons en dat zijn: "afwachten en hopen"...
Omdat ze altijd voor ons alles heeft gedaan. En dan vind ik het niet meer dan normaal om haar nu de beste zorgen te geven en een warme thuis!
Mijn moeder heeft terminale kanker en mijn vader een progressieve oogafwijking, waardoor hij steeds minder ziet. Mijn zus woont te ver weg om primaire mantelzorger te zijn en dus probeer ik de zorg voor beide ouders zoveel mogelijk op me te nemen.
Mijn mama is sedert 2,5 jaar in een rusthuis. Mijn papa woont bij mij in. Ik kies er gewoon voor om voor hen te zorgen. Dit is evident voor mij.
Ik ben vooral eerste contactpersoon voor T.H. die dement is en in een Woonzorgcetrum verblijft. Ik ga met haar wandelen, soms naar de dokter enz.
Mijn vrouwtje lijdt sedert 5 jaar aan de fatale ziekte ALS en is nu zo goed als volledig verlamd; gelukkig kan ze nu nog eten en praten.
In juli 1971 zijn we gehuwd en toen beloofden we mekaar trouw " in goede en kwade dagen" : voor mij een goede test dat ik dit toen echt meende en nu nog altijd meer en meer.
ems is reeds 30 jaar mijn man en de vader van onze 2 dochters.
Mijn mama heeft zoveel voor mij gedaan. Dat kan ik nooit voor haar terugdoen. Met het beetje dat ik doe, probeer ik deze moeilijke periode wat draaglijker voor haar te maken.
