Ik ben als mantelzorger in een burn-out terecht gekomen en ben al 8 maanden thuis. Ondertussen heeft mijn man, die een spierziekte heeft ook nog een darmtumor moeten laten verwijderen 2 maanden geleden. Hij verblijft al 4 maanden in een MS-centrum, maar kan daar niet blijven. Er wordt een definitieve oplossing komen en ik heb moeten toegeven dat ik het niet meer kan. Moeilijke, verdrietige tijden.
Hij is mijn man al56 jaar en uit liefde voor hem.ik vind dat heel normaal
omdat mijn echtgenoot door zijn ziekte en de macula niet alleen kan zijn en omdat wij van elkaar houden
Mijn partner heeft een beroerte gekregen en beperkte mobiliteit, fijne motoriek, evenwicht en spraak.
woont op zelfde adres; zorg voor huisvesting, voeding, verzorging, enz.
verschillende fysische en psychische problemen.
Psychische problemen, lyme, fibromyalgie en zware gewrichtspijnen en rugpijnen. Daardoor kan mijn zoon die naast mij woont en vrijgezel is, al meer dan een jaar niet werken. Door de zware pijnstillers leeft hij als een zombie. Daar hij naast mij woont ga ik hem ‘elke morgen wassen en helpen aankleden en maak voor hem eten. Enz.
