Sinds een maand heeft papa zijn stekje in een wzc , aanvankelijk met tegenzin maar nu begint hij toch in te zien dat dit de beste oplossing .
In 2 maand tijd voor zijn opname in het wzc waren er 2 zh-opnames en opeens ging t heel snel , met een MMS score van 16/30 kon het niet verder en na de laatste zh opname moest hij bed houden van de arts ! De vpk kwam dan ook al 3 X/dag , mama vermagerde in die maanden 11 kg want ze had geen rust ,zelf liep ik ook op mijn toppen 2 huishoudens en gaan werken was steeds moeilijker te combineren...
Nu zijn we dus maandje verder mama bloeit terug open , papa was heel eisend tov haar hoor ik nu ... Gelukkig is hij tegen de verzorging steeds vriendelijk maar wij moesten het ontgelden zeker de eerste 3 weken ... En we hebben de verzorging aan onze kant zodra hij te eisend word spreken ze hem erover aan ... Mama voelt zich enorm gesteund door de equipe ... En ik heb nu nog enkel mama onder mijn vleugels voor papa wordt gezorgd , een heel emotioneel gebeuren toen ik mee ging om in te checken ... Alsof mijn rugzakje ineens lichter werd de tranen stroomden over mijn wangen ... Hvpk snapte er efkes niks van tot het verhaal kwam...
De persoon waarvoor ik zorg is mijn moeder...... hoe zou ik niet voor deze fantastische vrouw kunnen zorgen ?
Zij deed het ontelbare jaren voor mij.... helaas werd zij vorig jaar ziek, CVA.....
Nu ben ik er voor haar, in de mate dat ik dat kan zijn....
Ik ben een alleenstaande moeder van drie kinderen en zorg sinds 2009 voor mijn demente moeder, die sinds 2012 bij mij inwoont. Mijn moeder heeft altijd gezegd dat ze niet naar een rusthuis wilde.
Mijn moeder is inmiddels overleden. Ze is 94 geworden.
mijn schoonmoeder is dement en verblijft is sinds enkele maanden opgenomen in het rustoord mijn man en ik hebben zolang mogelijk voor haar gezorgd thuis met de hulp van een verzorgende van het ocmw en het wit gele kruis maar het werd echt zwaar en alle zorg kwam op onze rug terecht hoewel mijn man nog een broer heeft
Beste vrienden mantelzorgers;
mijn taak als mantelzorgster is over :mijn man Luc is enkele maanden geleden overleden.12 jaar van strijd met goede en kwade dagen, met hoop en ontgoochelingen en met alle mogelijke behandelingen en zorgen.
Ik ben dankbaar aan al diegenen die mede voor Luc hebben gezorgd. dank voor de hartjes en de sympathie Hartelijke groeten Juliette
Beste,
we zijn eind vorig jaar verhuisd naar een plat huis... maar de werken eisen hun tol in combinatie met de zorg.
Hier ben ik nog eens terug
Na de aanvaarding van de eenzaamheid door de gedwongen feitelijke scheiding, is er nog een probleem en dat is ook de intimiteit die wij missen. Maar wij leven verder en
ik ga bijna elke dag naar mijn vrouwtje! Maar nu hebben wij iets om naar uit te kijken ,
namelijk ons feestje op 13 februari 2016 in het Woon en Zorg Centrum waar Johanna
verblijft en dit ter gelegenheid van onze DIAMANTEN BRUILOFT! Zo zie je maar dat
hoe zwaar het leven ook is , er toch nog altijd mooie momenten zijn !
Ik wens Jullie allemaal nog vele mooie momenten in Jullie bestaan en heel veel sterkte.
Wij leven nu wel elk apart
maar blijven toch een in ons hart.
Groeten van Andre en Johanna.
mijn zoon en dochter zijn beide geboren met een fysische handicap.
Mijn echtgenote en ik zorgen dat ze een kwaliteitsvol leven kunnen leiden door hen te laten deelnemen aan activiteiten van KVG en hen te laten deelnemen aan sportactiviteiten.
Het is mijn echtgenoot, in goede en slechte tijden. Jong-dementie op zich is al een heel moeilijk gegeven om mee om te gaan - voor alle partijen. Met veel vallen en weer opstaan hebben we een weg gevonden om er op een zo positief mogelijke manier mee om te gaan, vooral dankzij veel hulp en ondersteuning van anderen.
Mijn moeder ( °1926) is niet meer goed ter been, maar mentaal nog zeer sterk. Om haar uit het rusthuis te houden toen haar eigen huis helemaal uitgewoond was, hebben mijn man en ik haar bij ons in huis gehaald en een deel van huis voor haar laten verbouwen.
