Ik zie dat mijn laatste update dateert van 12/12/2016. Op 16/12/2017 is Sam overleden.
De laatste maanden waren verschrikkelijk. De aftakeling ging heel snel. Volledig verlamd,dan ging het spraakvermogen achteruit, uiteindelijk geen communicatie meer. Tenslotte traden er slikproblemen op. Ik ga hier niet in detail treden, de meeste mantelzorgers maken hetzelfde scenario mee.
Er is een leven voor ALS en een leven na ALS. De zorg valt weg en er blijft een grote leegte achter. Ik moet nu terug leren mijn eigen leven weer op te pikken, niet gemakkelijk. Schoorvoetend, stap voor stap begint het een beetje te lukken, met dank aan de kinderen, kleinkinderen en vrienden. Zoveel mooie herinneringen om aan terug te denken. Het feit dat ik heb kunnen volhouden en Sam tot de laatste dag heeft kunnen thuis blijven geeft ook veel steun...
Bij deze wens ik alle mantelzorgers nog heel veel moed.
Nog een dikke knuffel voor iedereen.
Annie B
Vandaag is het Carnavalstoet in Tienen. Reden te meer om rustig binnen te blijven. Het fenomeen Carnaval heb ik nooit begrepen en de fun ervan heb ik nooit ingezien. Laat deze kelk maar aan mij voorbijgaan. Ik gun het wel aan de mensen die het leuk vinden, maar bekijk het dronken en marginaal gedoe toch met een zekere argwaan.
Gelukkig is er cross op de Tv. Grts.
Omdat zij heeft niemand anders,ook ik ben met haar zoon getrouwd.
ik zorg voor mijn vader met beginnende dementie en mijn moeder met high level gate disorder, omdat ik dit wil doen en anders niet meer ga werken, samen met hulp van een verpleegster en poetsvrouw en ook deels met mijn vriend en zus en thuisoppas
De laatste dagen valt het mantelzorgen me echt zwaar. Mijn partner gaat mentaal ook stilaan achteruit. Als we op bezoek gaan, zit hij er sprakeloos bij en dat vind ik erg voor hem. Hij wil wel iets zeggen maar we verstaan er geen woord van.
Vorige zondag hadden we geen tv of internet. Een van de drie poezen had een kabeltje doorgebeten. Mijn partner was daardoor helemaal van slag. Hoewel ik hem zei dat we tot de volgende dag moesten wachten tot ik een nieuw kabeltje kon halen, heeft hij de hele avond geprobeerd de tv aan te zetten. Hij snapt dan niet meer wat er precies aan de hand is. Ik vind dat zeer erg voor hem en voor mij. Hij wordt zo vreselijk hulpeloos.
Ik hoop dat het snel warmer wordt en we weer meer buiten kunnen komen. Nu komen de muren op ons af. We hebben de zon hard nodig!
Vandaag kan ik ook even niets verzinnen dat me opbeurt.
Morgen beter!
Groetjes aan iedereen!
Deze morgen het verkeerde been eerst gebruikt. Dat gevoel hoeft echter niet de ganse dag te duren. Na de boodschappen aan het middagmaal begonnen. Nu staat het beslag klaar voor de pannenkoeken. Het is immers Lichtmis vandaag. Je ziet alles komt weer goed.
Ik zorg voor deze persoon omdat ze mijn moeder is. Voorlopig zorg ik nog niet zoveel voor haar omdat ze veel steun heeft van haar vriend.
Dank u wel Erik D voor het meelevende hartje.
