Omdat mijn moeder altijd voor ons zorgde, dus is het maar normaal dat ik nu voor haar zorg.
Na het overlijden van mijn papa heb ik de zorg van mijn mama op mij genomen.
Ik doe alles van papieren, boodschappen, doktersbezoeken voor haar.
Pa wil liefst van al thuis oud worden en vooral niet in een rusthuis.
Omdat ik dat wil, voor hetgeen er allemaal voor mij gedaan is.
Mijn schoonmoeder is 85 jaar en de laatste 10 jaar ben ik meer en meer haar vertrouwenspersoon geworden. Ik zorg voor haar administratie, doktersafspraken, afspraken hulpverleners, voorschriften aanvragen, medicatie afhalen in apotheek en voorraad bijhouden, klaarzetten medicatie, boodschappen doen, vervoer en begeleiden bij verplaatsinge
Met mijn tante heb ik altijd en goede band gehad. Ze is mijn beter en heeft die "job" altijd serieus genomen. Als kind was ze er steeds voor mij. Nu zij zelf hulpbehoevend is help ik haar bij de administratie, boodschappen enz.
Hij is mijn held, mijn papa, de persoon waar ik altijd naar heb opgekeken en binnenkort is hij er niet meer. Ik wil nog zoveel mogelijk bij hem zijn, zo lang als het nog gaat.
Mijn vader heeft steeds voor mij gezorgd als baby, als klein meisje, heeft me de mogelijkheid gegeven om naar school te gaan. Ging met met naar de dokter, ziekenhuis, tandarts. Nu is het mijn beurt om deze taken op mij te nemen en hetzelfde te doen voor hem zoals hij voor mij gedaan heeft toen ik hulpbehoevend was.
