Sabine zorgde jarenlang voor haar mama. Op haar sterfbed beloofde ze hetzelfde te doen voor haar papa. Nu neemt ze er als het ware een huishouden bij. Maar met een goede planning kan ze het bolwerken. Hoe ervaart ze de zorg? We stelden haar onze acht mantelzorgvragen.
Hoe ben je mantelzorger geworden?
“Mama kreeg tot vijfmaal toe kanker, elke keer ergens anders. Dat hield haar niet tegen om tot haar 67ste te werken. Het was een kranige vrouw! Na het laten wegnemen van een nier, werd ze steeds zwakker. Dankzij de goede zorg van papa, kon ze tot haar 84ste thuis blijven wonen. Op het einde sliep hij op een campingbed naast haar ziekenbed in de living.”
“Ik gaf mijn job op om voor mama te zorgen. In de voormiddag ging ik langs om haar te wassen, het huis op te ruimen en boodschappen te doen. In de namiddag legde ik haar in bed om te rusten en tegen acht uur ’s avonds maakte ik haar klaar voor de nacht. Dan begon het zware werk. Mama belde elke nacht vier tot vijf keer om haar in een andere positie te leggen. De nachtelijke zorg heb ik ongeveer twee maanden volgehouden. Mijn man en dochter werden wakker van de telefoon en bleven op tot ik terug thuis was. De huisdokter heeft toen beslist dat het beter was mama te laten opnemen in een palliatieve zorgeenheid. Dat was heel confronterend. Ik heb tot het einde voor haar gezorgd, want ze wou geen verpleging. Toch ben ik de mensen daar enorm dankbaar!”
“Toen mama er nog was, hielp papa mee waar hij kon. Na haar overlijden is het plots bergaf met hem gegaan. En ik had mama op haar sterfbed beloofd goed voor papa te zorgen. Dus nu help ik hem waar nodig.”
Hoe ervaar je de zorg?
“Ik vind het iets zeer normaal. Je zorgt toch voor je ouders, zoals zij voor jou hebben gezorgd? Ik neem er als het ware een huishouden bij. Gelukkig woont papa maar een straat verder. Het ene moment is de zorg al wat moeilijker dan het andere. Wanneer papa helder is, valt de zorg goed mee. Maar soms stelt hij telkens opnieuw dezelfde vraag. Dat is lastig. Mama was ziek. Haar aftakeling kon ik een plaats geven. Maar papa is altijd mijn ‘sterke beer’ geweest. Zijn hulpbehoevendheid kan ik moeilijker aanvaarden.”
Wat zijn de mooie momenten?
“Dat zijn de momenten waarop je ziet dat hij gelukkig is. Bijvoorbeeld wanneer hij hoort dat zijn kleindochter het goed doet, dan zie je een grote glimlach op zijn gezicht.”
Wat zijn de moeilijke momenten?
“Soms kan papa nukkig zijn, zonder dat je weet waarom. Voelt hij zich eenzaam? Zou ik nog meer moeten binnenspringen? Jammer genoeg is daar geen tijd voor. Papa kan ook heel koppig zijn. Dan doet hij de dingen anders dan dat je uit voorzorg gevraagd had. Maar dat lacht hij dan weg. Dan denk ik soms: “Trek je plan!”. Maar even later denk ik: “Tgoh, misschien is dat wel normaal. Ik wil ook mijn eigen ding doen.”
Wat doe je om te ontspannen?
“Ontspannen doe ik vooral tijdens de vakantie. Ik ga elk jaar een week skiën. Vanaf dit jaar heb ik twee weken zomervakantie. Vroeger waren dat er drie of meer en kon mijn zus de zorg even overnemen. Zij woont nu in het buitenland. Een vakantie langer dan twee weken krijg ik dus voorlopig niet gecombineerd met de zorg voor papa.”
“Gewoon thuis zijn met mijn gezin is ook genieten. ’s Avonds samen eten met man en dochter is heilig! Tijdens dat uurtje overlopen we onze dag. Een uurtje pure ontspanning!”
Maak je gebruik van enige vorm van dienstverlening?
“Ja, ik kan niet anders. Twee keer in de week komt er iemand twee uurtjes langs om eten te maken en op borden te verdelen. Zo hoeft papa zijn maaltijden enkel nog op te warmen. Verder komt er elke avond thuisverpleging langs om zijn medicatie te geven en komt er eenmaal per week een poetsvrouw langs. Het zijn stuk voor stuk lieve mensen!”
Hoe hou je de balans tussen de zorg, je hobby’s en je familieleven?
“Het ‘zorgen voor’ is een automatisme geworden. Een goede planning is onontbeerlijk. Wanneer ik gedaan heb met werken, probeer ik bij papa langs te gaan. En dan zorg ik dat ik thuis ben wanneer man en dochter thuiskomen. Gelukkig heb ik een flexibele werkgever en mag ik bepaalde taken thuis doen.”
Heb je een tip voor andere mantelzorgers?
“Een goede agenda bijhouden, kan je echt helpen. Verder is het belangrijk open te zijn tegen de mensen rondom je. Vertel hen wat je voelt en durf hulp vragen wanneer het te zwaar wordt. En doe het vooral met heel veel liefde! Ik ben nog steeds blij dat ik intensief gezorgd heb voor mama, en voor papa zal ik dat ook doen.”
Meer weten over Sabine? Bekijk haar profiel voor de laatste updates en geef haar een warm hartje!
Om de twee weken kiezen wij een ‘mantelzorger van de week’ die we in de bloemetjes zetten. Ken of ben jij iemand die hiervoor in aanmerking komt? Stuur dan een mailtje naar info@ma-zo.be!
Bekijk alle 'Mantelzorgers v/d week'!
4 reacties
06 juli 2018
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …
0 reacties
Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …
0 reacties
Nog heel veel moed toegewenst !
Anette B.
Dag Sabine,
Je doet prachtig werk! Veel moed!
Hartelijke groetjes,
Bea
Dag Sabine,
Ik doe mijn hoed af voor jou. Ik zit in dezelfde situatie, maar ik kan het niet meer af, ik zit momenteel voor de 4de maand thuis met een burn-out.
Ik zou zeggen hou de moed er in.
Hartelijke groetjes
Patricia C.
Dag Sabine,
Respect voor jouw inzet! Uit wat je getuigt begrijp ik dat je niet vergeet ook voor jezelf goed te zorgen. Ik wens je goeie moed.
Lieve groet,
Iris W.
Log in of registreer je om reacties te plaatsen.