Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Mama heeft niet veel tijd meer over. Ze zit nu aan de morfinepleisters en slaapt gemiddeld 20 uur per dag. De arts denkt dat het binnen nu en vier weken afgelopen zal zijn.
Eerlijk gezegd is het zowel een groot verdriet als een opluchting. We zijn met het hele gezin aan het einde van ons Latijn. De spanningen, de zorgen, het verdriet en het eindeloze afwachten beginnen hun tol te eisen.
Slecht en waardeloos als het klinkt, we hebben ons er inmiddels mee verzoend dat ze zal gaan. Het aftellen is begonnen...

7 | mensen      0 | Reacties

Het gaat niet goed met mama. Afgelopen woensdag is ons verteld dat haar tweede chemokuur niet door kan gaan omdat ze veel te veel is afgevallen. Genoeg aankomen is helaas niet gelukt. In feite is ze uitbehandeld.
Daarnaast heeft ze een gigantisch gat in haar geheugen. Ze vergeet alles, weet niet welke dag, welk jaar het is en ze gebruikt de telefoon als afstandsbediening en andersom. Eén van haar broers is enkele jaren geleden overleden en een andere broer vorige week, maar dat dringt niet echt haar door en ze haalt nu beide broers door elkaar. Iedere keer weer moeten we haar vertellen wat er aan de hand is en iedere keer weer is ze verdrietig...om het vijf minuten later nog maar weer een keer te vragen.
Het ergste is nog dat ze haar medicijnen weigert in te nemen. Mijn vader is ten einde raad en mijn zus (die inmiddels ook meer betrokkenheid toont) en ik ook. Intussen denkt mijn moeder dat ze geen chemo meer krijgt omdat het niet meer hoeft, want de eerste heeft haar beter gemaakt.
Dat laatste is misschien een geluk bij een ongeluk. We laten haar dus maar in die waan. Maar het wordt met de dag moeilijker...

7 | mensen      1 | Reacties

Jonas G. liet een reactie achter

Wat een moeilijke situatie Melanie. Ik wens je alvast veel sterkte!!

Log in of registreer je om reacties te plaatsen.