Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Je moet leren tijd voor jezelf in te bouwen, anders is het niet vol te houden.

Toen ik jarenlang mijn zwaar-zorgenbehoevende echtgenote thuis verzorgde kwam er 2 halve dagen per week een verzorgende van familiehulp. Zij nam dan de zorg voor mijn echtgenote over en deed ook het huishoudelijk werk. Intussen deed ik boodschappen en kon ik even het huis uit. dit vond ik een zeer goede formule om het jarenlang vol te houden

Gewoon doen en niet nadenken. Als de persoon er niet meer is, kan je terugkijken en dankbaar zijn dat je het gedaan hebt. Thuis is altijd beter dan gestichten want dat is MENSONWAARDIG.

ik zorg ook helemaal alleen (geen familie en vader overleden) voor mijn zwaar dementerende mama. Ik doe haar meer en meer overdag naar de dagopvang in het rusthuis (van 9 tot 16u) en dat geeft me toch een heel stuk verlichting om het vol te houden. En mama vind het ook wel leuk dat ze daar in gezelschap is ...

Ik leef van dag tot dag wat anders kijk je tegen een berg op en is het te hoog.

Dat zorgen voor is inderdaad vaak emotioneel zwaarder om te dragen dan het fysieke aspect.
De psychologische belasting is lang niet altijd bespreekbaar, voor velen zelfs een taboe.
Kan er geen gepaste oplossing voor geven.

De vraag was: hoe houden jullie het mentaal vol ?
Het antwoord is: niet.

Over volhouden. Mijn zussen en ik zorgen voor onze 90-jarige moeder, waardoor wij haar de mogelijkheid bieden om in het ouderlijk huis te blijven wonen. Wij hebben een weekschema opgemaakt en doen alles voor haar. Wij werken ook nog allen. Omdat wij niet alle dagdelen ingevuld kregen, heb ik een afspraak gemaakt met familiehulp, als aanvulling op ons bestaande weekschema, en ook om mijn jongste zus nog een vrije namiddag te gunnen, aangezien zij het leeuwendeel van de verzorging opneemt.
Vandaag om 15 u kwam de verantwoordelijke bij haar thuis voor een intake gesprek met ons en om enkele opties samen te bekijken. Althans dat hoopte ik van harte.
Moeder had al aangegeven dat zij geen vreemden in huis wou. Zij vond dat ik niet goed bij mijn hoofd was en heeft zich dan verschanst in haar slaapkamer. Zij wou niet komen kennismaken en heeft zich niet laten zien. Na het gesprek, dat door haar gedrag, niets concreet heeft opgeleverd, ben ik haar vlug goeiedag gaan zeggen en vertrokken. Vanavond hoor ik dat zij een kalmeringspil nodig heeft gehad om weer wat te bekomen. Waar zijn wij mee bezig ? Moet ik nu gebukt gaan onder schuldgevoelens en het hele idee weer afblazen ? Is dit soort gedrag een symptoom van dementie ? Moeder die heel ons leven bepaalde en dat nog steeds doet nu !
Is dit emotionele chantage ? Heeft zij het recht om ons zo te claimen dat wij geen enkel initiatief meer durven te nemen ? Mijn jongste zus zit er constant onderdoor, maar dat vindt moeder precies geen probleem. Zelf heb ik een burn-out gehad en daar was ik enigszins doorheen. Toch ... als alles zich nu weer begint op te stapelen...
En het ergste vind ik dat niemand ons helpt; ik bedoel: dat niemand ons steun of begeleiding geeft in dat mantelzorgen. terwijl we die wel kunnen gebruiken !!! Dus: het is in onze situatie vooral EMOTIONEEL zwaar, want wij willen allen dat moeder zich nog goed kan voelen voor de tijd dat we nog samen kunnen zijn, maar ten koste van wat !!!!! Hoever moet je gaan ? Waar is de grens ?

Is de waarheid... mentaal weegt zorgen voor iemand meer door , dan het fysieke.
Ik doe mijn best om het zo goed mogelijk te doen. Maar ben de laatste tijd ook erachter gekomen dat zelfzorg even belangrijk is.... jezelf even me time geven.

Humor, dat helpt heel veel om het vol te houden. Wel niet altijd even gemakkelijk, maar het helpt enorm. Praten met lotgenoten, of mensen die begrip hebben voor wat je doet kan ook eens echt deugd doen.
Ook gun ik mezelf een paar uur per dag wat tijd voor mezelf, als het kan natuurlijk. Doe ik ff dingen die ik écht graag doe, om er eens uit te zijn.

Mss een hulpmiddeltje voor mensen die veel vergeten...
Als ik iets vrij belangrijks te zeggen heb, dan zeg ik dit in één zin op 3 verschillende manieren.
Verbaal: zeggen waarover het gaat.
Uitbeelden: iets tonen, omschrijven
Associatie: een link leggen naar iets anders.
vb. We moeten melk kopen als we naar de winkel gaan.
Ik toon dan een fles melk, en zeg er dan ook bij dat het is om in de koffie te doen.
Je zegt dus eigenlijk 3 x hetzelfde in één zin, en dat laat hen toe om het beter te onthouden.
Truukske dat ik regelmatig toepas, als het kan tenminste, en het helpt !
Wel niet altijd, maar alle beetjes helpen hé.

Voor mantelzorgers van mensen met alzheimer is er ook de Alzheimer Liga Vlaanderen vzw: een patiënten- en vrijwilligersorganisatie van, voor en door familieleden en mantelzorgers van personen met (jong)dementie.
Meer info over de Liga via http://www.alzheimerliga.be/