Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Dag Beste Victor,
Ik heb jouw verhaal met volle aandacht gelezen. Opgelet ik vertel mijn (ons) ganse verhaal. Ik zit zo wat in dezelfde schuit zoals jij. Mijn echtgenote heeft een paraplegie opgelopen door een val tijdens een transfert vanuit een bed naar een zitstoel in een regionaal ziekenhuis. Door de val indrukking skeletwervels, gevolg spoed operatie, gevolg dwarslaesie, paraplegie, verlamming van navel tot en met de tenen. Door gebrek aan opvolging in de verzorging heeft ze een Decubitus graad IV (vreselijke stuitwonde) opgelopen in dat zelfde ziekenhuis. Heeft ze daar ook een verblijfsurinesonde gekregen. Enfin, na enige weken hebben ze haar (bijna Manu military) getransfereerd naar het revalidatiecentrum UZL Pellenberg. Aangezien de ernst van de opgelopen Decubitus kon men de revalidatie niet beginnen en is ze getransfereerd naar Gasthuisberg. Op een bepaald ogenblik liepen de koortsen zo hoog op dat ze een sceptische shock heeft opgelopen, 10 dagen intensieve. Ondertussen had ze al een fecaliën sonde gekregen. Aangezien dit allemaal niet hielp om de Decubitus in de goeie genezing te kregen hebben ze haar een Stoma geplaatst. Aangezien men ook van oordeel was dat een Suprapubische blaassonde beter zou zijn dan een verblijfsonde heeft men dat ook geprobeerd (in operatieve omgeving). Doch aangezien mijn echtgenote nogal corpulent van omvang is en stelde men vast een te kleine blaas heeft men afgezien van die Suprapubische sonde en de operatie stopgezet. Het gevolg van deze handelingen heeft ze op dat ogenblik een urologische septische shock opgelopen. Voor de tweede maal kantje boordje (reanimatie) op de IC en weerom een week verblijf op de MID are. Nadien heeft men in de Decubitus wonde een splinter (Skelet) moeten verwijderen en is ze na 300 dagen ziekenhuis en 60 dagen revalidatie (o.a. rolstoeltraining) terug naar huis kunnen komen. Gevolg, mijn echtgenote is nog steeds minstens 22 op 24u bedlegerig, met om de 3 a 4 uur een wisselhouding (gevolg van de Decubitus graad IV) al gaat de heling van die wonde nu wel de goede richting uit. Dus beste Viktor, zoals je in uw betoog al aanhaalde, de ene arts is er voor, de andere tegen een Suprapubische sonde. Bezint eer je begint, ik kan alleen maar vertellen van dat gene wat we ervaren hebben en stel ik me de vraag of er heden ten dagen niet te veel aan platte commerciële geneeskunde gedaan wordt en komt de humaniteit maar achteraan. Nog een negatieve ervaring, gedurende de 360 dagen onafgebroken verblijf in het ziekenhuis heeft ze MINIMAAL (zo goed als geen) psychologische begeleiding gekregen, ge moet het maar overleven. Ik hoop dat ik met mijn, onze ervaring te vertellen u een hart onder de riem hebben kunnen steken.