Netwerk voor mantelzorgers, van maandag tot zondag

Terug

Gedicht: einde

Ik zocht in je ogen, maar vond je niet.
Ik kan ook niet zeggen wanneer je mij verliet.

Wij spreken niet langer dezelfde taal.
We beleven steeds meer een verschillend verhaal.

Zo veel herinneringen, een leven lang vergaard,
verdwijnen in ’t niets, zijn niets meer waard.

Toch is er iets dat ons verbindt,
ondanks alles horen wij tesaam,
zo lang ik daarvan een sprankeltje vind,
kan ik je moeilijk laten gaan.

Die voortdurende strijd, dat maakt me zo moe,
onverbiddelijk glijden we stilletjes naar het einde toe.

- Christel Wils

Christel beantwoorde ook onze 8 mantelzorgvragen. Lees hier haar verhaal.

gedachtenvoer      4 reacties       16 juni 2016
Lies S. liet reactie achter

Dit verwoordt exact waar ik schrik voor heb

Nicole S. liet reactie achter

Mooi!

Peter D. liet reactie achter

zet aan tot nadenken

roos v. liet reactie achter

prachtig verwoord

Het verhaal van mantelzorgcoach Tania

Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Hier lees je …

belangen      0 reacties

Het verhaal van mantelzorgcoach Rita

Tien ervaringsdeskundige mantelzorgcoaches (EMC’s) gaan voortaan mantelzorgers uit hun buurt coachen om zo hun weerbaarheid te vergroten. Rita Nevelsteen is een van …

belangen      0 reacties